واپسین لحطات سال 84

آخرين لحظات سال 84 است . آموخته ام که هميشه در آخرين ها ، نيم نگاهي به گذشته داشته باشم و آنچه در اين ايام گذشته است را مروري کنم ... امسال هرچند هنوز بوي بهار به من نرسيده و هرچند هنوز بهار را در وجودم احساس نکرده ام ، اما به بهانه پايان تقويمي سال 84 و بستن سررسيد اين سال ، نگاهي کردم به آن ...

سال 84 سال خوبي بود ... ـ اين چه حرفي است مي زنم ! سالها که هميشه خوب هستند ـ مثل همه سالهاي زوج ديگر !!! هميشه سال هاي زوج سالهايي بوده است که وقايع مهمي براي من رقم خورده است . اين سال هم از آن قاعده مستثني نبود

اگر بخواهم بهترين و مبارک ترين حادثه اش را يادآور شوم ، بايد روزي از روزهاي شهريور را به ياد بياورم که سر ظهر ـ به واسطه دوست خوبم امير ـ وارد کانون رايحه شدم ! قبلا هم دورادور رايحه را مي شناختم ، اما آن ورود گويي متفاوت بود ... جذبه اي داشت که مرا گرفت و ماندگار کرد ...

هيچ وقت نفهميدم چرا آن سال هاي قبل که رايحه را مي شناختم ، هيچگاه سراغش را نگرفتم و چرا امسال اين چنين شد

آن ورود مقدمه اي براي آشنايي با عزيزاني بود که دوستي با آنها همواره برايم مغتنم است و آن آشنايي برکاتي به همراه داشت که نمي توان توصيف کرد

به هرحال خدا را از بابت اين نعمت شاکرم و دوامش را خواهان